رابطه علّی انواع خودمجذوبی و کمال‌گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق میانجی‌گری خود‌انتقادی در دانشجویان

افسردگی از شایع‌ترین اختلالات خلقی است که عوامل گوناگون هیجانی، شناختی، رفتاری و فیزیولوژیک در بروز آن نقش دارند. از جمله عوامل شناختی مؤثر در بروز آن می‌توان به خودانتقادی‌، کمال‌گرایی ناسازگار، خودمجذوبی خصوصی و عمومی اشاره کرد. هدف از پژوهش حاضر آزمایش برازندگی الگوی پیشنهادی رابطه علّی انواع خودمجذوبی و کمال‌گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق میانجی‌گری خودانتقادی در دانشجویان بود. به این منظور نمونه‌ای شامل 236 نفر از دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز که به روش نمونه‌گیری تصادفی چند‌مرحله‌ای انتخاب شده بودند در این پژوهش شرکت کردند. از دانشجویان خواسته شد به مقیاس‌ خودمجذوبی، خرده‌مقیاس کمال‌گرایی ناسازگار، پرسشنامه افسردگی بک و مقیاس سطوح خودانتقادی پاسخ دهند. نتایج نشان داد که تمام ضرایب مسیر بین متغیرها از لحاظ آماری معنی‌دار بودند. از سوی دیگر، طبق نتایج پژوهش، رابطه غیر مستقیم کمال‌گرایی ناسازگار، خودمجذوبی عمومی و خودمجذوبی خصوصی با افسردگی از طریق میانجی‌گری خودانتقادی معنی‌دار به‌دست آمد. بر این اساس چنین به نظر می‌رسد که رابطه‌ی علّی انواع خودمجذوبی و کمال‌گرایی ناسازگار با افسردگی از طریق نقش میانجی‌گری خودانتقادی در دانشجویان قابل تبیین است و انواع خودمجذوبی، کمال‌گرایی ناسازگار و خودانتقادی را می‌توان به عنوان پیش‌بین‌های افسردگی در نظر گرفت.